کاربرد فیبرنوری در پزشکی

از جدیدترین پیشرفت ها در زمینه کاربرد فیبرنوری در پزشکی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

پیوند فتوشیمیایی بافت:

محققان فناوری جدیدی ابداع کرده اند که در آن، فیبرنوری قابلیت التیام زخم ها و تومورها را دارد. این فناوری «پیوند فتوشیمیایی بافت» نام دارد که تاکنون، تنها برای درمان زخم های سطحی مورد استفاده قرار گرفته است.

جراحی:

از روش‌های تار نوری می‌ توان در مواردی هم که جراحی سنتی خطرناک یا ناممکن است و بیشتر برای خرد سالان و سال‌ خوردگان پیش به وجود می آید؛ استفاده کرد.

آندوسکوپی:

تار های نوری در دستگاه‌ هایی به نام درون بین یا آندوسکوپی استفاده می ‌شود تا به درون نای، مری، روده، مثانه و… فرستاده شوند و درون بدن را به طور کامل مشاهده و بررسی کنند و این مورد که یکی از رایج ترین کاربردهای فیبر نوری در پزشکی چند فیبرهای انعطاف پذیر و در عین حال سفت و سخت ، تجسم اندام های داخلی و بافت را از طریق حفره های بدن امکان پذیر می کند.

این تارهای بسیار نازک و قابل انعطاف، دریچه‌ای بر بافت ‌های زنده‌ی بدن انسان گشوده ‌اند. پزشکان، باعبور دادن تارهای نوری از سوراخ‌ های طبیعی بدن یا بریدگی ‌های کوچک در آن و هدایت آن ‌ها در مسیرهای مشخص، می ‌توانند به داخل هوا راه‌ های شش‌ها، تا خوردگی‌های روده، بطن‌های قلب، و بسیاری از جاهای دیگر بدن که پیشتر دسترسی به‌آن‌ ها مقدور نبود، نگاه دقیقی بیندازند.

پزشکان از آندوسکوپ برای بررسی علائمی مانند تهوع و درد شکم، تشخیص با انجام بیوپسی یا تأیید معالجه پزشکی استفاده می کنند.

 کشف جدید!!

رشته های فیبر نوری برای کاتترها معمولا از شیشه یا پلاستیک ساخته می شوند اما اکنون محققان آنها را از مواد زیستی جذب شدنی درست کرده اند.

کاتتر یک لوله نازک، معمولا بلند و قابل انعطاف در خدمت پزشکی است که امکان کاربرد آن در بدن بیمار برای یک هدف معین وجود دارد. با تغییر در مواد و یا تنظیم شکل کاتتر در مرحله تولید، می توان به کاتتر مناسب برای قلب و عروق، ارولوژی، گوارش، سیستم عصبی، و برنامه های کاربردی چشمی دست یافت.

براساس این گزارش، نور خواص التیام بخش دارد و اکنون یک فناوری جدید فیبر نوری که توسط دانشمندان دانشگاه سنت اندروز ابداع شده، نویدبخش انتقال این خواص به بافت آسیب دیده است.

فناوری جدید که پیوند فتوشیمیایی بافت نامیده می شود، تاکنون تنها برای درمان زخم های سطحی مورد استفاده قرار می گرفت. اما اکنون محققان روشی ابداع کرده اند که به نور اجازه می دهد در بافت انسان عمیق تر نفوذ کند.

دانشمندان فیبرهای نوری زیستی جذب شدنی ابداع کرده اند که قادر به حمل نور در زیر سطح یک زخم هستند و توان ترمیم کنندگی نور را از داخل به نقطه آسیب دیده منتقل می کنند.

رشته های فیبر نوری معمولا از شیشه یا پلاستیک ساخته می شوند و برداشت آنها از یک زخم التیام یافته به بافت جدید آسیب می زند. اما از آنجا که فیبرهای تازه ابداع شده معمولا جذب بافت می شوند، در نتیجه خطری نیز بابت برداشت آنها وجود ندارد.