اینترنت فیبر نوری این روزها برای افراد زیادی مورد توجه واقع شده است. استفاده از این تکنولوژی، قطعاً بسیاری از ایراداتی را که اینترنت های معمولی داشتند، رفع می کند. فیبر نوری در اصل یک تکنولوژی است که در آن اطلاعات از طریق نور انتقال پیدا می کنند و در کابل های عایق نور مسیر مشخص و یک طرفه ای را طی می کند.
همانطور که می دانید سرعت نور بسیار بالا و مثال زدنی است و همین امر سبب می شود تا علاوه بر اینکه کیفیت انتقال اطلاعات بالا می رود، سرعت نیز به مراتب افزایش یابد. پس عاملی است برای اینکه کاربران اینترنت اطلاعات و داده ها را با سرعت و کیفیت بیشتری دریافت یا ارسال کنند. افزایش سرعت اینترنت برای کاربران این دهکده جهانی بسیار مهم است و برای اینکه بتوانید از اینترنت فیبر نوری بهره ببرید، باید اطلاعات بالایی را در این زمینه داشته باشید. قبل از هر چیز باید مزایا و معایب این تکنولوژی را بدانید تا برای استفاده از آن بهتر تصمیم بگیرید.
شبکه‌های فیبری در حال رشد با قابلیت‌های پرسرعت بودن و انتقال قابل اطمینان داده‌ها باعث ایجاد پیشرفت چشمگیری در زمینه‌ی مخابرات شد و در واقع فن‌آوری فیبر نوری همان چیزی است که عصر اطلاعات را امکان‌پذیر ساخته است. در کشورهای پیشرفته، سال‌ها قبل خطوط فیبر نوری جایگزین خطوط مسی قدیمی شدند و هسته یا ستون فقرات شبکه‌های اینترنت فعلی را تشکیل داده‌اند.
استفاده از امواج نوری در فیبرنوری به جای رسانایی سیم‌مسی برای انتقال اطلاعات، سرعت بسیار بالای را فراهم میکند تا اینترنتی با سرعت بالابا پایداری مناسب را برای کاربران عزیز فراهم کند. این فناوری در مسافت‌های طولانی نیز نمود بیشتری پیدا میکند، چرا که دیگر به تقویت‌کننده‌های زیاد در بین مسیر نیازی نبوده و فاصله از مرکز مخابراتی برای انتقال اطلاعات مشکلی ایجاد نخواهد کرد.
فیبرهای نوری بسیار ریز هستند و قطر آنها حدود ۱۲۵ میکرون یا کمی بیشتر از یک موی انسان است. تعداد زیادی از این فیبرها به هم متصل می‌شوند تا یک کابل را تشکیل دهند (این نوع کابل با کابلهای کوآکسیکال مسی متفاوت هستند). فیبرهای نوری پالس‌هایی از نور لیزر یا LED را به پایین خط انتقال می‌دهند و همانطور که گفتیم اطلاعات را به شکل باینری (یا دوتایی)، مشابه به صفر و یک مورد استفاده در الکترونیک، منتقل می‌کنند.
هنگامی که این پالس‌های نوری بسیار سریع به مقصد خود می‌رسند، به خروجی الکتریکی تبدیل می‌شوند که دستگاه‌ها می‌توانند آنها را درک کرده و استفاده کنند. این کار توسط یک قطعه‌ی خاص از تجهیزات به نام پایانه‌ی شبکه‌ی نوری انجام می‌شود که پس از آن سیگنال‌ها را از طریق اتصال اترنت به کاربر می‌فرستد. این فاصله از خط اصلی شبکه‌ی فیبر و کاربر نهایی با عنوان “آخرین مایل” نامیده می‌شود (که البته اغلب بسیار کوتاه‌تر از یک مایل است).
همانطور که می‌دانید انواع دیگری از سرویس‌های اینترنت مانند DSL، dial-up، اینترنت کابل و ماهواره نیز وجود دارد. تفاوت اصلی این است که فیبر مانند سایر اتصالات اینترنت از جریان برق استفاده نمی‌کند. در اینترنت فیبر نوری از نور استفاده می‌شود که از طریق هسته‌ی فیبر شیشه‌ای منتقل می‌شود. تکنولوژی‌های اینترنت به طور چشمگیری در طول زمان پیشرفت کرده است. در ادامه‌ی این مطلب به معرفی مختصر انواع اصلی اتصالات اینترنت که هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرند و نحوه‌ی کار آنها اشاره می‌کنیم.
اینترنت Dial-up یا شماره‌گیری، نسبت به بیست سال گذشته بسیار کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش از خطوط تلفن موجود که معمولا از نوع مسی است، استفاده می‌شود. Dial-up از فرکانس قابل شنیدن خط تلفن ثابت استفاده میکند و به همین خاطر است که هنگام اتصال صدای ممتد بوق‌هایی را می‌شنوید. بعلاوه هنگام اتصال اینترنت Dial-up نمی‌توانید از خط تلفن استفاده کنید.
سرویس اینترنت DSL (یا خط مشترک دیجیتال) نیز از خطوط تلفن برای انتقال اطلاعات استفاده میکند. اما بر خلاف Dial-up در اینترنت DSL از فرکانس‌های غیرقابل شنیدن استفاده می‌شود و بنابراین با سرویس تلفن صوتی شما تداخل ایجاد نمی‌کند. در DSL از یک سیم تلفن استاندارد برای اینترنت استفاده می‌شود در حالی که اینترنت فیبر از کابل اترنت ستفاده میکند.
اینترنت DSL در مقایسه با اینترنت کابل و اینترنت فیبر نوری کندتر است و قابلیت اطمینان کمتری دارد. سرعت این نوع اینترنت حداکثر میتواند به ۱۰۰ مگابایت بر ثانیه برسد اما اغلب بسیار کمتر از آن است. بعلاوه به خاطر تخریب سیگنال‌ها، برای انتقال داده‌ها در مسیرهای طولانی کمتر قابل اطمینان است. با این وجود اینترنت DSL در اکثر مناطق به ویژه مناطق شهری بسیار در دسترس است.
اینترنت کابل از همان خط (یا حداقل همان نوع خط مشابه) استفاده میکند که سرویس تلویزیون کابلی شما از آن استفاده میکند و به کابل کوآکسیکال معروف است. سرعت اینترنت کابل میتواند به طور گسترده‌ای متفاوت باشد و به طور میانگین برای دانلود ۹۴۰ مگابایت بر ثانیه و برای آپلود حداکثر ۵۰ مگابایت بر ثانیه است.
اینترنت ماهواره همانطور که از نام آن پیداست از ماهواره برای انتقال سیگنال‌های اینترنتی بین خانه و مرکز شبکه استفاده میکند. ماهواره یکی از در دسترس‌ترین و گسترده‌ترین انواع اینترنت در آمریکا است و معمولا برای مناطق روستایی و یا دورافتاده تنها گزینه‌ی اتصال به اینترنت محسوب می‌شود.
اینترنت ماهواره در مقایسه با انواع دیگر اینترنت از جمله اینترنت فیبر نوری، عملکرد خیلی خوبی ندارد. سرویس‌های اینترنت ماهواره اغلب دارای محدودیت در میزان داده‌ها و تاخیر بالا هستند که میتواند بر فعالیت‌هایی مانند بازی آنلاین و تماس‌های ویدئویی تاثیر منفی داشته باشد.
اینترنت فیبر برای خانوارهایی که چند کاربر به طور همزمان از اینترنت استفاده می‌کنند، به تماشای فیلم می‌نشینند، بازی آنلاین انجام می‌دهند یا فایل‌های بزرگ را به طور همزمان ارسال و یا دریافت می‌کنند بسیار مناسب است. خانه یا محل کاری که مجهز به اینترنت فیبر است میتواند تجربه‌ای استثنایی را در تمام دستگاه‌ها و سیستم‌های متصل به اینترنت، از جمله امنیت خانه، ترموستات‌های هوشمند، گاز، یخچال و سایر وسایل متصل به اینترنت فراهم کند.
اگر بخواهیم در رابطه با مزایای این اینترنت صحبت کنیم همانطور که گفته شد:
♦ سرعت بالا در این تکنولوژی، اهمیت زیادی دارد.
♦علاوه بر این، نویز و اختلال بر روی اینترنت فیبر نوری تأثیر چندانی ندارد و ارتباطات صوتی و تصویری که می خواهید با دیگران انجام دهید بسیار با کیفیت انجام می گیرد.
♦ عمر کابل فیبر نوری بالاست و استهلاک کمی دارد.
♦ وابستگی به فاصله تا مرکز ارائه خدمات مخابراتی اهمیتی ندارد و می توان تعداد زیادی از کابل فیبر نوری را در کنار هم بدون هیچ مشکلی نصب کنید؛
♦کابلهای فیبر نوری به اندازه‌ی سایر انواع کابلهای قدیمی به شرایط آب و هوایی حساس نیستند و این مساله به کاهش قطعی در اینترنت فیبر کمک میکند.
♦کابل فیبر نوری در برابر تداخلات مغناطیسی نیز مقاوم است. اینترنت فیبر برای چندین کاربر مناسب است که به طور همزمان با دستگاه‌های مختلف خود به اینترنت متصل می‌شوند. در ادامه‌ی این مطلب به معرفی سرویس اینترنت فیبر یا فیبر نوری می‌پردازیم.
اما در کنار این مساله معایبی نیز برای استفاده از اینترنت فیبر نوری وجود دارد که بهتر است آن ها را هم بدانید.
♠ یکی اینکه خیلی از مناطق ممکن است تحت پوشش این نوع اینترنت نباشند. حتی جاهایی هم که تحت پوشش اینترنت فیبر نوری هستند، باید کار کابل کشی جدا از کابل های مسی قدیمی انجام شود. این امر باعث شد تا هزینه بالاتری را به دلیل تجهیزات خاص برای کاربران به همراه داشته باشد. به عنوان مثال برای استفاده از راه اندازی اینترنت فیبر نوری نیازمند مودم های خاصی هستید.
با این حال مزایای راه اندازی فیبر نوری به مراتب بالاتر از معایب آن است و باعث شده تا افرادی که شرایط استفاده از آن را دارند، برای استفاده از آن لحظه ای درنگ نکنند.
کشیدن فیبر نوری به درب منازل و مجتمع ها توسط مخابرات انجام می شود. کاربر درخواستی به مخابرات داده و آن شرکت سر فیبر را در کنار ساختمان تحویل مشترک می دهد. پس از دریافت انشعاب FTTH کنار درب ساختمان، نوبت اجرا FTTH داخل ساختمان می باشد. این قسمت بر عهده مشترک است.
نصب و راه اندازی FTTH شامل دو مدل می باشد .
برای ساختمان های با تعداد واحد کم عموما فیبر مستقیم از FAT مخابرات برای هر واحد کشیده می شود. FAT مخابرات خود شامل اسپلیتر می باشد که از خروجی هر کدام برای هر مشترک مستقیم انشعاب گرفته و فیبر تا واحد مشتری برده می شود.
زمانی که ساختمانی دارای تعداد واحد زیاد می باشد عملیات فیبر کشی و توزیع داخل ساختمان مستقل توسط خود مجتمع و پیمانکار FTTH اتجام می پذیرد.
در این روش از توزیع FTTH داخل ساختمان مانند کابل کشی آنتن تلویزیون عمل می شود. کابل های اصلی فیبر نوری از مرکز توزیع فیبر واقع در پایین ساختمان به برخی از طبقات کشیده می شود. از آنجا این کابل ها به کابلهای مشترکین متصل می گردد. تعداد فیبر های کشیده شده با تعداد کابل های مشترکین برابری می کند. کابل در طبقات به یک جعبه توزیع وارد شده و از آنجا به کابل های مشترکین متصل می شود. کابل های مشترکین با خمش خاص دسته بندی می شوند.
این روش بیشترین استفاده را در توزیع FTTH در ساختمان دارد و در هر ساختمانی فارغ از توپولوژی قابل استفاده است. در مقایسه در روش های دیگر این سیستم شامل اجرای کل سیستم در مرحله نصب می شود. این روش در طبقات انتخاب شده نیاز به باکس توزیع دارد.
این روش برای زمانی کاربرد دارد که تعداد مشترکین مشخص نیست.
سیستم کابل کشی FTTH بر اساس میکروتیوب Micro-tube یا میکرو داکت Microduct شامل بسته های کوچک لوله های انعطاف پذیر است. هر تیوب برای یک مشترک ارایه می شود. اتصال پکت های عمودی با اتصالات مخصوص نیز امکان پذیر است .این سیستم میتواند دارای تنوع در رنگ، شامل، ابعاد و انعطاف پذیری باشد.
روش سوم ترکیبی از دو روش قبلی و بر اساس استفاده از کابل های با دسترسی آسان است. این روش به نظر آسان ترین و سریع ترین روش کابل کشی تا واحد ها در ساختمان ها است.
کابل با دسترسی آسان یک کابل فیبر نوری با تعداد تار مختلف ( ۳۶،۲۴،۱۲ یا ۴۸ کور) به قطر ۰.۹mm و روکش تایت بافر در غلاف LSZH است. فیبرها می توانند مستقیم برای هر مشترک بدون نیاز به انجام اتصال از رایزر ساختمان کشیده شوند. آنها براحتی از پنجره شکست به غلاف بدون ژل خارج می شوند. پنجره شکست بوسیله واحد های breakout محافظت می شوند. انشعاب فیبر ها از داخل کابل بیرون کشیده شده و از درون غلاف محافظ مشترک تا پریز کشیده می شود
در این روش یک کابل Indoor مستقل ار اتاق فنی تا هر آپارتمان کشیده می شود. این روش به علت ارزان بودن انشعاب و عدم وجود اتصالات و باکس دارای محبوبیت می باشد. در این روش به علت تعداد زیاد ترمینال پریز، نصاب ممکن است با مرتب سازی و مدیریت حجم زیاد فریم های انشعاب و رعایت خمش مجاز دچار مشکل گردد.
نصب کابل فیبر از کف می تواند در زیر کف کاذب یا زیر کف اصلی واحد باشد.
در این کابل کشی نیز نیاز به بستر سازی داریم بطوری که کابل در هیچ کجا روی هوا، رها دیده نشود. بدین منظور میتوان از لوله یا سینی استفاده کرد. سینی و لوله را در زیر سقف اصلی نصب کرده و کابل را بروی آن قرار می دهیم. در صورت نصب کابل بر روی سینی کابل را با بست به سینی محکم کرده و کابل کشی بصورت مرتب و صاف انجام می پذیرد.
در این نوع کابل کشی مانند کابل کشی برق و شبکه از داکت و ترانک استفاده می کنیم. دلیل این امر زیبایی محیط و حفظ کابل از آسیب های احتمالی می باشد. با توجه به تعداد کابل های عبوری ترانک و داکت مناسب را انتخاب می کنیم. ظرفیت بهتر است دو برابر میزان مورد نیاز باشد تا کابل تحت فشار قرار نگیرد و همچنین در آینده بتوان کابل اضافه نمود.
در اصل به اینترنتی که برای محل کار و یا منزل شما از نوع فیبر نوری تعلق می گیرد، از نوع FTTX است؛ اما ممکن است راه اندازی آن به روش های مختلفی انجام گیرد که شامل شامل موارد زیر است:
قبل از هر چیز، این موارد را بررسی کنید تا ببینید که آیا می توانید از این تکنولوژی استفاده کنید یا نه.
اسم تجاری که برای اینترنت فیبر نوری در کشور مورد استفاده قرار می گیرد، تانوما است. خدمات FTTH , FTTB یعنی سرویسی که برای راه اندازی اینترنت فیبر نوری تا ساختمان و یا خانه را به شما می دهد در زیرمجموعه تانوما قرار می گیرد.
بعد از اینکه بررسی کردید که اینترنت فیبر نوری تا چه حد به شما نزدیک است، سپس باید سراغ استفاده از این تکنولوژی بروید. اگر باکس فیبر نوری را در محله خود دارید، یعنی محله شما تحت پوشش فیبر نوری است و امکان راه اندازی اینترنت فیبر نوری را خواهید داشت. افرادی که از اینترنت ADSL استفاده می کنند می توانند آن را با فیبر نوری جایگزین کند.
وارد پورتال مخابرات شوید:
برای این منظور باید وارد پورتال شبکه مخابرات شوید و نوع اینترنت را انتخاب کنید. سپس از نوع ثبت درخواست سرویس، تانوما را فعال کنید.
تکمیل فرم مخابرات:
یک فرم برای شما باز می شود که باید در آن را با دقت تکمیل کنید. پس از اینکه فرم را پر کردید کد رهگیری برای شما ارسال می شود. که باید منتظر تماس از طرف مخابرات باشید.
نصب و کابل کشی اینترنت فیبر نوری:
برای اینکه بتوانید از اینترنت فیبر نوری استفاده کنید، باید کابل کشی آن از محل استقرار مودم فیبر نوری تا منزل شما انجام گیرد. معمولاً از کابل های دراپ برای این منظور استفاده می شود که کمترین میزان کور (۲ تا ۴ کور) را دارند. روکش آنها نیز مقاوم در برابر پوسیدگی و رطوبت است. پس از اینکه کابل کشی فیبر نوری در محل استقرار مودم انجام شد، یک باکس فیبر نوری از نوع OTB بر روی دیوار نصب می شود تا اتصال فیوژن فیبر نوری قطع نشود.
آماده سازی مودم مناسب برای فیبر نوری:
بعد از اینکه کابل کشی انجام شد، در محل استقرار آن باید یک مودم ONT برای استفاده از سرویس های ارائه شده روی بستر FTTH خریداری و نصب شود. انواع مختلفی از این مودم ها وجود دارند. از قابلیت های آن ها می توان به داشتن وای فای روی مودم، پورت های FXS برای استفاده از خطوط تلفن سیپ، پورت LAN برای اتصال به انوااع کابل و … اشاره کرد. پس از انجام این مراحل، اینترنت خود را نصب شده بدانید و از آن استفاده کنید.
مطلب مفیدی بود، فیبرنوری سرعت فوق العاده ایی داره