کابل کانالی فیبر نوری

معمولا این کابل‌ها در شبکه‌های درون شهری و بین مراکز مخابراتی مورد استفاده قرار گرفته و کاربرد دارند. ساختار کابل از لایه داخلى به بیرون بصورت زیر است:

۱- عنصر مقاوم مرکزى
۲- روکش عنصر مقاوم (در صورت نیاز)
۳- فیبر نورى
۴- لوزتیوب
۵- ژله سرد
۶- فیلر (در صورت نیاز)
۷- ژله گرم
۸- نوار پلى استر
۹- عناصر تقویت کننده میانى (از نوع آرامید یارن و به صورت اختیارى)
۱۰- روکش داخلى از جنس LDPE
۱۱- نوار آلومینیوم (به عنوان سد کننده رطوبت)
۱۲- روکش بیرونى از جنس HDPE

کابل فیبر نوری خشک کانالی (OCUC)

اﯾﻦ ﮐﺎﺑﻞ ﻫﺎ ﻋﻤﻮﻣﺎ در ﺷﺒﮑﻪ ﻫﺎی درون ﺷﻬﺮی و ﺑﯿﻦ ﻣﺮاﮐﺰ ﻣﺨﺎﺑﺮاﺗﯽ به عنوان کابل ارتباطی و در داخل کانالها و حوضچه های مخابراتی ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد.

اﯾﻦ ﻧﻮع ﮐﺎﺑﻞ دارای ﺳﺎﺧﺘﺎرى ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎ ﮐﺎﺑﻞ OCFC و ﺑﺪون ژﻟﻪ (ﺧﺸﮏ) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای ﺣﻔﺎﻇﺖ ﮐﺎﺑﻞ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻧﻔﻮذ رﻃﻮﺑﺖ از ﻧﻮار ﺟﺎذب رﻃﻮﺑﺖ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد.

این کابل داراری ۱۲ کر تار Single Mode از مدل G652 است.

این کابل از ۱۲ کر تا ۲۸۸ کر تولید میشود.

این کابل تولیدی کارخانجات شهید قندی میباشد و کاملا مورد تایید شرکت مخابرات ایران است.

ﺳﺎﺧﺘﺎر ﮐﺎﺑﻞ از ﻻﯾﻪ داﺧﻠﻰ ﺑﻪ ﺑﯿﺮون

1. عنصر مقاوم
2. روﮐﺶ ﻋﻨﺼﺮ ﻣﻘﺎوم (در ﺻﻮرت ﻧﯿﺎز)
3. نخ جاذب رطوبت
4. ﻓﯿﺒﺮ ﻧﻮری
5. لوز تیوب
6. ژله سرد
7. نوار جاذب رطوبت
8. عناصر تقویت کننده میانی(آرامیدیارن)
9. روﮐﺶ بیرونی

مقایسه OCFC با OCUC

این کابل‌ها در محیط‌هایی که نیازمند نیروی کشش بالایی هستند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین در سینی‌ها و منهول‌ها نیز قابلیت استفاده و کاربرد فراوانی دارند. اما در مکان‌هایی که جوندگان قوی‌تری موجود است، باید از دو جکت برای کابل‌ها استفاده کرد و به همین دلیل چنین کابل‌های کانالی گزینه خوبی نیستند.

تفاوت عمده کابل‌های OCFC و OCUC در وجود و عدم وجود ژله و مقاومت کابل دربرابر رطوبت و موانع محیطی است. زمانی که کابل دارای ژله پرکننده است، هم دربرابر رطوبت مقاومت می‌کند و هم منعطف است. اما در OCUC که کابل بصورت خشک طراحی می‌شود، حتما باید از نوار جاذب رطوبت یا همان یارن‌ها کمک گرفت تا مقاومت آن افزایش یابد.