در شبکه های مبتنی بر فیبر اتصالات فیبر نوری نقش گسترده ای را در کیفیت شبکه  دارند. این اتصالات به روش های گوناگونی صورت می گیرند که می توان آنها را به سه دسته کلی اتصال دهنده های جدا شدنی، اتصال جوش مکانیکی و فیوژن تقسیم بندی کرد.

مقدمه : آشنایی با فیبرنوری 

فیبر نوری یکی از فناوری‌های پیشرفته در دنیای ارتباطات مدرن است که با استفاده از انتقال داده‌ها از طریق نور، انقلابی در عرصه انتقال اطلاعات ایجاد کرده است. این فناوری با داشتن سرعت، دقت و کارایی بالا، به یکی از اجزای اساسی زیرساخت‌های مخابراتی، اینترنت، و شبکه‌های داده تبدیل شده است.
ساختار اصلی فیبر نوری شامل یک هسته شیشه‌ای یا پلاستیکی بسیار نازک است که نور را از طریق بازتاب داخلی هدایت می‌کند. این ویژگی امکان انتقال داده‌ها با سرعت‌های بسیار بالا و بدون نویز را فراهم می‌کند.
با افزایش تقاضا برای پهنای باند بالا و ارتباطات پایدار، فیبر نوری به انتخاب اول برای شبکه‌های مخابراتی، دیتاسنترها، و صنایع دیگر تبدیل شده است. مزایای قابل توجه این فناوری شامل مصرف انرژی کمتر، طول عمر بالا، و قابلیت انتقال اطلاعات در فواصل طولانی است.

اتصال جوش مکانیکی بر خلاف اتصال جداشدنی امروزه آنچنان استفاده ای ندارد و به ندرت تکنسین ها از آن استفاده می کنند. چرا که این شیوه به مرور زمان کامل شده و کم کم شیوه فیوژن جای آن را به طور کامل گرفته است. در این شیوه اتصال به این صورت انجام می شد که هر دو فیبر درون محفظه ژله ای رو به روی هم قرار می گرفتند و پس از اتصال به یکدیگر جا به جایی دیتا بین آنها صورت می گرفت.