کانکتورهای فیبرنوری

این تفاوت از نظر عملکرد به چه معناست؟ 

با اتصالات UPC، هر نور بازتابی مستقیماً به سمت منبع نور منعکس می شود. نمای انتهایی زاویه‌دار کانکتور APC باعث می‌شود که نور بازتاب‌شده با زاویه به روکش در مقابل مستقیم به سمت منبع منعکس شود. این باعث ایجاد برخی تفاوت‌ها در تلفات برگشتی می‌شود، که اندازه‌گیری نور منعکس شده است که به صورت یک مقدار منفی دسی‌بل بیان می‌شود (هر چه مقدار بالاتر، بهتر است). استانداردهای صنعتی توصیه می کنند که تلفات برگشتی کانکتور UPC باید ۵۰- دسی بل یا بیشتر باشد، در حالی که تلفات برگشتی کانکتور APC باید۶۰- دسی بل یا بیشتر باشد.

به یاد داشته باشید، تلفات برگشتی با تلفات درج متفاوت است، که به مقدار توان نوری از دست رفته از طریق یک کانکتور یا طول کابل اشاره دارد. insertion loss چیزی است که ما برای تعیین بودجه ضرر استفاده می کنیم. دستیابی به تلفات کم il معمولاً با اتصالات UPC به دلیل شکاف های هوای کمتر نسبت به کانکتورهای APC آسان تر است. با این حال، تکنیک‌های ساخت به طور قابل توجهی بهبود یافته‌اند تا زوایای دقیق‌تری بر روی کانکتورهای APC ایجاد کنند و insertion lossرا به کانکتورهای UPC نزدیک‌تر کنند.

کانکتورهای APC معمولاً در برنامه‌های اپتیکال غیرفعال (هم GPON و هم شبکه‌های محلی اپتیکال غیرفعال) استفاده می‌شوند، زیرا بسیاری از این سیستم‌ها از سیگنال‌های RF نیز برای ارائه ویدیو استفاده می‌کنند. شبکه‌های نوری غیرفعال با سرعت بالاتر و سایر برنامه‌های WDM که از طول موج‌های بالاتر از طریق فیبر تک حالته استفاده می‌کنند نیز احتمالاً به کاهش تلفات بازگشتی اتصالات APC نیاز دارند.

نکته ای که باید به آن توجه داشت این است که کانکتورهای APC و UPC نمی توانند و نباید جفت شوند. جفت شدن نه تنها باعث عملکرد ضعیف می شود زیرا هسته های فیبر با هم تماس ندارند، بلکه می تواند هر دو رابط را از بین ببرد. آخرین کاری که می خواهید انجام دهید این است که به فرستنده آسیب دائمی وارد کنید – به خصوص با تجهیزات تک حالته با هزینه بالاتر.

نکته مهم دیگر: از دست دادن کابل معمولاً کوچکترین عامل در تضعیف سیستم است. بیشترین تلفات از کانکتور حاصل می شود. کانکتورهای با کارایی بالاتر، dB صرفه جویی می کنند که قابل توجه تر، قابل اندازه گیری و سازگارتر است.